بهانه ای برای بودن
وقتی قلب‌هایمان کوچک‌تر از غصه‌هایمان میشود
وقتی نمیتوانیم اشک‌هایمان را پشت پلک‌هایمان مخفی کنیم
و بغض‌هایمان پشت سر هم میشکند
وقتی احساس میکنیم
بدبختیها بیشتر از سهم‌مان است
و رنج‌ها بیشتر از صبرمان؛
وقتی امیدها ته میکشد
و انتظارها به سر نمیرسد
وقتی طاقتمان تمام میشود
و تحملمان هیچ …
آن وقت است که مطمئنیم به تو احتیاج داریم
و مطمئنیم که تو
فقط تویی که کمکمان میکنی …
آن وقت است که تو را صدا میکنیم
و تو را میخوانیم
آن وقت است که تو را آه میکشیم
تو را گریه میکنیم
و تو را نفس میکشم
وقتی تو جواب میدهی،
دانه‌دانه اشک‌هایمان را پاک میکنی
و یکی یکی غصه‌ها را از دلمان برمیداری
گره تک‌تک بغض‌هایمان را باز میکنی
و دل شکسته‌مان را بند میزنی
سنگینی ها را برمیداری
و جایش سبکی میگذاری و راحتی؛
بیشتر از تلاشمان خوشبختی میدهی
و بیشترازحجم لب هایمان لبخند
دانه‌دانه اشک‌هایمان را پاک میکنی
و یکی یکی غصه‌ها را از دلمان برمیداری
گره تک‌تک بغض‌هایمان را باز میکنی
و دل شکسته‌مان را بند میزنی
سنگینی ها را برمیداری
و جایش سبکی میگذاری و راحتی؛
بیشتر از تلاشمان خوشبختی میدهی
و بیشترازحجم لب هایمان لبخند
خواب‌هایمان را تعبیر میکنی
و دعاهایمان را مستجاب
آرزوهایمان را برآورده می کنی؛
قهرها را آشتی میدهی
و سخت‌ها را آسان
تلخ‌ها را شیرین میکنی
و دردها را درمان
ناامیدی ها، همه امید میشود
و سیاهی‌ها سفید سفید …
جمعه 93/11/3 | 9:17 عصر | عسل اربابی و محیانوایی | نظر
